28 lutego w Teatrze Witkacy odbędzie się premiera „Wahazara” wg „Gyuabala Wahazara” Stanisława Ignacego Witkiewicza w reżyserii Andrzeja St. Dziuka.

Proponując realizację dramatu St. I. Witkiewicza „Gyubal Wahazar czyli Na przełęczach bezsensu” zadaję sobie pytanie, dlaczego tak łatwo (ba!), tak chętnie pozwalamy się uwięzić fikcjom, złudzeniom, ideom z gruntu fałszywym. Pytam więc o siłę (moc) fałszywych proroków. Dlaczego tak lubimy być oszukiwani. Za cenę tęsknoty za lepszym życiem (sprawiedliwym? bezpiecznym?) zgadzamy się na cierpienie, okrucieństwo, wykorzystywanie… pozwalamy sobą manipulować – sterować.Po drugie – rola Kobiety.

Dlaczego przez wieki mężczyźni tak brutalnie kształtowali obraz kobiety, jako osoby, która wymaga „naprawy” – jako osoby ułomnej – gorszej?

W dramacie Witkacego – w systemie tworzonym przez Proroka (Boga) Gyubala Wahazara kobiety przymusowo zostają przekształcone (!) w kobietony, a nowy system „wychowania dziewczynek” wymaga izolacji dziecka od matki.

I pytanie trzecie – Kim jesteś? Kim jesteśmy w dziejach ludzkości? Marionetkami? I to pytanie o nieśmiertelność („przeszczepy gruczołów”). Jak zwykle w pismach St. I. Witkiewicza (także i w tym dramacie – spektaklu) padają ważkie pytania – o Prawdę – Wiarę, sens naszego zmagania się z Sobą samym, ale i z Historią.

No, i  – co najważniejsze – pytanie o Tajemnicę Istnienia.
Premierę „GYUBALA WAHAZARA” przygotowuję z myślą o 40. Urodzinach naszego Teatru (140. Urodzinach St. I. Witkiewicza – występuje więc Cały Zespół (a to znaczy – nie tylko Aktorzy).
Dedykuję zatem tę realizację Mojemu Kochanemu Zespołowi, ale także Wszystkim naszym Przyjaciołom.

Andrzej St. Dziuk

***

Stanisław Ignacy Witkiewicz
WAHAZAR
Na podstawie Gyubala Wahazara 

Reżyseria, scenariusz, opracowanie muzyczne: Andrzej St. Dziuk

Scenografia:  Katarzyna Gabrat
Współpraca scenograficzna/kostiumy:  Maja Chyc-Myrmuła, Jolanta Solska,
Bartosz Jakub Kamiński- Lingo
Muzyka:  Maciej Gruchacz
Choreografia( taniec I): Agnieszka Michalik
Choreografia (taniec II): Emilia Nagórka, Andrzej Bienias
Projekcje: Anna i Grzegorz Bilińscy, Mariusz Czarnecki, Piotr Rusnak, Marcin Szyndler,
Światło: Kalamarapaksa
Dźwięk:  Natalia Sosna/Jan Ryl
Asystentka reżysera: Agnieszka Michalik

OBSADA
Andrzej Bienias – Gyubal Wahazar
Emilia Nagórka – Świntusia Macabrescu
Marcelina Rusnak – Donna Scabrosa Macabrescu
Katarzyna Pietrzyk – Donna Lubrica Terramon
Kamil Joński – Przyjemniaczek
Piotr Łakomik – Dr Józef Rypmann
Krzysztof Najbor – Ojciec Unguenty
Adrianna Jerzmanowska – Morbidetto
Krzysztof Wnuk – Gnumben
Dominik Piejko – Poeta/ Pieśniarz
Dorota Ficoń – Chór dziewic/ Dziewczyna I
Joanna Banasik – Chór dziewic/ Dziewczyna II
Krzysztof Łakomik – Chór starców
Marek Wrona – Robotnik/ Chór starców
Agnieszka Michalik – Tancerka
Maria Chyc-Myrmuła – Baba
Krzysztof Bienias – Student/ Gwardzista Wahazara
Gwardia Wahazara: Arkadiusz Kudła, Rafał Leks, Sławomir Łaciak, Piotr Rusnak

Gra zespół w składzie:
Piotr Bednarczyk – instrumenty klawiszowe, trąbka
Jakub Cudzich – perkusja
Maciej Gruchacz – gitara

Uwaga! W spektaklu wykorzystujemy światło stroboskopowe i dym papierosowy

fot. Iwona Toporowska/Teatr Witkacego w Zakopanem