Fundacja Performa zaprasza na II edycję festiwalu „Pamięć miasta”, który odbędzie się w Częstochowie w dniach 7-15 września.

„Pamięć miasta” to cykl wydarzeń performatywnych (spektakle, warsztaty, projekt społeczny, dyskusje, rozmowy, wystawa) układających się w program drugiego festiwalu tańca współczesnego w Częstochowie. Pragniemy podkreślić znaczenie tańca dla miasta, a naszym celem jest znalezienie pomostu pomiędzy przeszłością, a obecną kulturą tańca współczesnego.

Szczególnie ważne dla nas w myśleniu o profilu festiwalu są idiomy dotyczące pamięci ciała i przestrzeni oraz kształtowanie tożsamości w odniesieniu do nich.

Pamięć miejsca przesuwa nas w kierunku antropologii miasta i przedwojennej wielokulturowej historii Częstochowy. Przed wojną mieszkało tu ponad 40 tysięcy Żydów Częstochowian. Tworzyli oni bardzo silną społeczność, intensywnie uczestniczyli w życiu miasta, wpływając na jego rozwój kulturalny, ekonomiczny i handlowy.

Celem projektu jest upamiętnienie dawnych mieszkańców miasta poprzez odniesienie się do pamięci miasta: Co miasto i jego mieszkańcy pamiętają dziś, kiedy w przestrzeni miejskiej nie zostały wyraźne symbole (budynki, instytucje)? Co zatem zostało w samej tkance miasta i pamięci mieszkańców, co przypomina o przeszłej wielokulturowej historii miasta, a w niej obecności Żydów?

Poprzez nasz projekt pragniemy symbolicznie zrekonstruować obraz przedwojennej Częstochowy i zobaczyć miasto jako palimpsest. W czasie projektu zorganizujemy spacer performatywny po części Starego Miasta, w której przede wszystkim mieszkali Żydzi.

Jednak z pamięcią miasta chcemy pracować także na innych poziomach zapraszając na festiwal osoby związane z miastem, zarówno nadal w nim pracujące, ale także te, których ścieżki życiowe poprowadziły gdzieś indziej. Chcemy tworzyć i odkrywać nowe narracje miejskie.

W tym roku szczególnym wydarzeniem będzie spotkanie wokół książki “Dwa życia Yana” Aleksandry Pluty, dzięki któremu wydobędziemy pamięć o dawnym mieszkańcu Częstochowy – Janie Michalskim (Jan Majzner), który zapisał się w historii Brazylii jako jeden z najważniejszych krytyków teatralnych. Częstochowę opuścił jako dziecko w czasie wojny i dzięki temu ocalał, możliwe, że dzięki książce i spotkaniu wokół niej, zacznie się jego “trzecie” życie, tym razem w pamięci mieszkańców Częstochowy.

Kuratorka: Anna Królica

***

Program festiwalu:

“Preludium festiwalowe”

02.09.2023

g. 19.00

wernisaż fotografii Katarzyny Machniewicz Ciało.Dotyk.Pamięć

Galeria 4 Arte, ul. 1 maja 27

(wystawę można oglądać do 7 września w Galerii 4 Arte, od 8 września część wystawy będzie dostępna w restauracji Niebo w mieście)

​​07.09 – 14.09.2023 g. 10.00 – 12.00

warsztaty: tańce żydowskie / otwarty nabór /

prowadzenie: Marta Pietruszka

Wyższa Szkoła Zarządzania, ul. 1 maja 40

08.09.2023 – 13.09.2023

wystawa fotografii Katarzyny Machniewicz Ciało.Dotyk.Pamięć

Finisaż wystawy: 14.09. g. 16:00

restauracja Niebo w mieście, ul. Mirowska 4

09.09.2023

g. 16.20: pokaz filmu krótkometrażowego „BLACK LANDSCAPES”, reż. TO_EN

Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater, ul. Generała Jana Henryka Dąbrowskiego 1

g. 17.00: spotkanie z poezją “Istnienia wrażliwe – portrety przedwojennych poetek żydowskich”, reż. Jolanta Stanisz

Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater, ul. Generała Jana Henryka Dąbrowskiego 1

g. 18.00: “Powrót Yana Michalskiego”, spotkanie z autorką książki “Dwa życia Yana” Aleksandrą Plutą

prowadzenie: prof. dr hab. Dariusz Kosiński

Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater, ul. Generała Jana Henryka Dąbrowskiego 1

g. 20.00: spektakl Teatru Nowszego „Odyseja”

Dworzec PKP Częstochowa Osobowa, ul. Wolności 21

10.09.2023

g. 12.00: spektakl dla dzieci “Jak ptaszki studiowały Torę”, oprac. i reż. Jolanta Stanisz /Teatr Nieoczywisty

Siedziba Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, ul. Katedralna 8

g. 16.00: czytanie performatywne: “Żywot i śmierć Pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia”, reż. Daniel Adamczyk

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

bilety: 20 zł normalny / 15 zł ulgowy

g. 17.00: “Między prawdą a fikcją. Losy Żydów na powojennej emigracji”, spotkanie z autorką dramatu Ishbel Szatrawską

prowadzenie: Agata Dąbek

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

11.09.2023

g. 18.00: spektakl “Święto wiosny”, oprac. i chor.Teatr Limen Butoh / Sylwia Hanff

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

bilety: 20 zł normalny / 15 zł ulgowy

g. 18.40: “Nowe wyzwania dla tańca współczesnego”, spotkanie z choreografką połączone z debatą krytyków i krytyczek ZASP

Teatr im. Adama Mickiewicza / ul. Kilińskiego 15

12.09.2023

g. 14.00-16.00: warsztaty GAGA (dla aktorów i aktorek)

prowadzenie: Małgorzata Mielech

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

g. 16.15-17.15: warsztaty GAGA for people (dla wszystkich)

prowadzenie: Małgorzata Mielech

wstęp płatny: 40 zł

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

g. 19.00: spektakl “VALESKA, VALESKA, VALESKA, VALESKA”,reż. Dominika Knapik

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

bilety: 40 zł parter normalny / 35 zł parter ulgowy / 35 zł balkon normalny / 30 zł balkon ulgowy

13.09 2023

g. 14.-16.00: warsztaty GAGA (dla aktorów i aktorek)

prowadzenie: Małgorzata Mielech

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

g. 16.15 -17.15: warsztaty GAGA for people (dla wszystkich)

Prowadzenie: Małgorzata Mielech

wstęp płatny: 40 zł

Teatr im. Adama Mickiewicza, ul. Kilińskiego 15

g. 18.00: performans “Pani Kowalska – choreomozaika”, chor. Magda Przybysz / Michał Przybyła

Plac Solidarności

15.09.2023

g. 17.00: spacer performatywny

(trasa: Plac Willenberga – Stary Rynek – Plac Bohaterów Getta – Stary Rynek)

podczas spaceru zobaczymy performansy w wykonaniu: Physical ArtHouse, Marty Pietruszki i Uniwersytetu Trzeciego Wieku z Częstochowy, Anny Piotrowskiej oraz “Zabawę” w wykonaniu Physical ArtHouse

Współpraca i patronaty medialne:

portal Taniecpolska.pl, CGK, Życie Częstochowy i Powiatu, Orion TV, Twoja Polska Stacja

Partnerzy:

Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce, Teatr im. Adama Mickiewicza, Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater, Stowarzyszenie Częstochowski Uniwersytet Trzeciego Wieku, Galeria 4 Arte

Organizator:

Fundacja Performa

Kuratorka: Anna Królica

Festiwal odbywa się pod honorowym patronatem Prezydenta Miasta Częstochowy i Związku Artystów Scen Polskich – Stowarzyszenie .

Festiwal tańca współczesnego „Pamięć miasta” dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca”.

Projekt dofinansowany ze środków SKE – Związku Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenie.

“Pamięć miasta” – spacer performatywny jest dofinansowany ze środków Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historycznych w Polsce

******

Opisy wydarzeń:

“Ciało.Dotyk.Pamięć”, Katarzyny Machniewicz

wystawa fotografii

Ciało dotknięte (NIE)pamięcią.

To co dotknęło najmocniej – osobiście lub z przeszłych pokoleń –

najtrwalej zawsze zapisane w ciele.

Doświadczenie wyparte do nieświadomości nie istniejące w pamięci,

nieustannie obecne przez ciało.

emanacja dłoni gestów….uzdrawiający ruch, ożywczy dotyk…

Umysł zaczyna dotykać pamięcią ciała niedostępnych wspomnień.

Ocalanie strzępków przeszłych dotknięć w wolności do pamiętania.

Akceptacja tego co się wydarzyło, świadoma w teraz obecność.

W tańcu w kręgu budząca się radość pomimo tego co się wydarzyło.

„BLACK LANDSCAPES”, TO-EN

To filmowy notatnik osobisty, kalejdoskopowa impresja, zbiór zdarzeń i krajobrazów, które pozornie niepowiązane i przelotne, kreślą krótką, kameralną opowieść o relacji między człowiekiem, naturą i cywilizacją. Utwór powstał na styku tańca, fotografii, muzyki i poezji, czerpiąc z wrażeniowości japońskiej prozy przełomu X/XI wieku. Zrealizowano przy pomocy finansowej Województwa Pomorskiego.

scenariusz, reżyseria, choreografia i wykonanie: TO-EN

zdjęcia: TO-EN, Fredrik Wretman, Paweł Maciak

muzyka: Jacaszek

montaż: TO-EN, Anna Błaszczyk

“Istnienia wrażliwe – portrety przedwojennych poetek żydowskich”

Program literacko-muzyczny oparty na twórczości poetek pochodzenia żydowskiego. Poezji towarzyszy muzyka baroku wykonywana na fortepianie.

interpretacja wierszy: Katarzyna Linke

akompaniament na fortepianie: Kai Stanisz

reżyseria: Jolanta Stanisz

“Powrót Yana Michalskiego”

Monografia Aleksandry Pluty “Dwa życia Yana”, to historia życia Jana Majznera-Michalskiego. Książka opowiada niezwykłą, a nieznaną w Polsce historię Yana Michalskiego, urodzonego w 1931 roku w Częstochowie jako Jan Majzner, który w Brazylii stał się jednym z najważniejszych krytyków teatralnych XX wieku. W czasach dyktatury wojskowej krytycznie przyglądał się interwencjom organów władzy w brazylijską produkcję artystyczną. Nigdy nie zabrakło mu odwagi, by głośno mówić o nadużyciach ze strony aparatu cenzury. Polskę opuścił po drugiej wojnie światowej, w czasie której stracił całą najbliższą rodzinę. Po przybyciu do Rio de Janeiro o swym dzieciństwie mówił mało i niechętnie. W jednym z wywiadów na pytanie dziennikarza dotyczące jego wojennych losów Yan odpowiedział zwięźle: „Moje dzieciństwo było podobne do tego opisanego przez Annę Frank”. Do dziś od najbliższych mu przyjaciół i współpracowników można usłyszeć co najwyżej jedno krótkie zdanie: „Yan musiał ukrywać się w szafie”. Dopiero niedawne odkrycie korespondencji wysyłanej z częstochowskiego getta przez jego matkę pozwala zapoznać się z okresem jego dzieciństwa. Historia wojennych losów Yana, odkryta trzydzieści lat po jego śmierci daje nowe spojrzenie na jego brazylijską twórczość.

Autorką książki jest dziennikarka, pisarka i tłumaczka Aleksandra Pluta. Autorka książek: “Na fali historii. Wspomnienia Polaków w Chile” (2009), “Raul Nałęcz-Małachowski.

Wspomnienia z dwóch kontynentów” (2011), “Długa podróż w bardzo krótkim czasie. Biografia Andrzeja Bukowińskiego” (2013) oraz “Droga do Rio. Historie polskich emigrantów” (2017). Pasjonatom teatru znana jest napisana przez nią monografia Zenona Ziembińskiego “Ten piekielny polski akcent. Ziembiński na brazylijskiej scenie” (2015). Jej książki były publikowane także w Argentynie, Brazylii i Chile. Stypendystka Ministerstwa Kultury  i Dziedzictwa Narodowego, odznaczona przez MSZ honorowym wyróżnieniem Bene Merito za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej.

Książka została wydana we współpracy z konsulatem RP w Kurytybie i jest do nabycia na stronie wydawnictwa: https://www.zywoslowie.pl/ksiegarnia

“Odyseja”, Teatr Nowszy

Choć współczesny świat stoi dla nas otworem, to coraz rzadziej wyruszamy w podróż, która nie tylko jest przygodą, ale też ścieżką wewnętrznej przemiany. Dziś możemy polecieć na koniec świata lub nawet zdobyć z wycieczką Mount Everest, ale to nie oznacza, że przekraczamy jakiekolwiek osobiste granice. Doświadczamy jedynie iluzji rytuału

przejścia, którą chętnie wzmacniamy epicką relacją w mediach społecznościowych. Istotą podróży jest to, co po drodze. To otrząśnięcie się z młodzieńczych ideałów i odnalezienie sensu życia – swojej Itaki. Projekt “Odyseja” to nie tylko przywołanie motywu homerowskiej podróży Odyseusza. To także artystyczna droga od mitologicznego chaosu do poezji kosmosu Kubricka. Spojrzenie w świat, który “wyszedł z formy” rozbudzając w Hamlecie konieczność jego naprawy.

Zapraszamy widzów do miejsca, gdzie podróż się rozpoczyna lub kończy. Na dworcu kolejowym – pomiędzy przyjazdami i odjazdami pociągów – będziemy wspólnie doświadczać wyprawy w różnych jej momentach: tuż przed “wyjazdu”, w chwili zwątpienia oraz w procesie dojrzewania – rytualnej “śmierci do nowego życia”. Każdy uczestnik

otrzyma zestaw słuchawkowy, który będzie bramą do intymnego świata wykreowanego przez performerów, a niedostępnego dla przypadkowych przechodniów. Poprzez język teatru i tańca zbadamy, w jakim stopniu archetyp homo viator – człowieka w drodze, jest aktualny dla współczesnego Europejczyka.

choreografia: Tomasz Ciesielski w ścisłej współpracy z tancerzami

taniec: Natalia ‘Sarna’ Kladziwa, Paweł Urbanowicz, Oscar Mafa / Jakub Pewiński

muzyka: Sean Palmer, Kuba Pałys

kostiumy: Damian Kretschmer

produkcja: Joanna Stasina

“Między prawdą a fikcją. Losy Żydów na powojennej emigracji”

Ocalały z Shoah emigrant z Polski przybywa do Stanów Zjednoczonych, by robić karierę w Hollywood. Wygrywa casting organizowany przez wytwórnię Metro-GoldwynMayer i zostaje aktorem. Wygląda na to, że ziszcza się amerykański sen. Sprawy komplikują się jednak, gdy przeszłością Hersha zaczynają interesować się agenci FBI. Czy nie jest on przypadkiem uczestnikiem międzynarodowego, komunistycznego spisku? (fragment opisu sztuki wydawnictwa Cyranka).

Podczas rozmowy z Ishbel Szatrawską, nominowaną do Paszportów Polityki 2022 autorką dramatu “Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia” przybliżymy kulisy odautorskiej decyzji stworzenia fikcyjnej biografii polskiego Żyda, udającego się na powojenną emigrację do Stanów Zjednoczonych. Pytaniu o genezę utworu towarzyszyć będzie próba przyjrzenia się temu, w jaki sposób literacka propozycja Szatrawskiej sytuuje się wobec rozmaitych, w tym historycznych i wywodzących się z różnych obszarów kulturowych form przedstawiania społeczności żydowskiej na emigracji zarówno w przeszłości, jak i dziś.

prowadzenie rozmowy: Agata Dąbek

„Święta wiosny”, Teatr Limen Butoh / Sylwia Hanff

(z wykorzystaniem motywów „Święta wiosny” I. Strawińskiego)

„Święto wiosny” Strawińskiego/Roericha nie jest dla mnie pozostałością „kultury naiwnej”, ale śladem Tajemnicy splatania się życia, śmierci, seksualności, kultu zmarłych i odradzania się świata. Tajemnicy misteriów niedostępnej dla współczesnej kultury Zachodu. To, że powstają kolejne realizacje „Święta wiosny” świadczy moim zdaniem o pragnieniu odzyskania tego umykającego doświadczenia i znaczenia rytuału ofiarniczego (również w jego symbolicznej formie, także teatralnej) jako podtrzymującego istnienie świata. „Wybrana” nie jest dla mnie figurą „kozła ofiarnego” w żadnym sensie, a jej taniec interesuje mnie

jako obrzęd inicjacyjny widziany w perspektywie nowoczesnej duchowości feministycznej. To

doświadczenie przekroczenia Otchłani, namiętnego zjednoczenia z egzystencją, w którym ekstaza miłości miesza się z ekstazą śmierci.

koncepcja, reżyseria, design, butoh: Sylwia Hanff

muzyka: India Czajkowska

premiera odbyła się 24 kwietnia 2022 r. na Butohpolis. IV Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Butoh w Warszawie

“Pani Kowalska- choreomozaika”, Magda Przybysz / Michał Przybyła

Na kilka chwil słynna rzeźba Włodzimierza Ściegiennego znajdująca się na Skwerze Solidarności, zwana potocznie Panią Kowalską, zostanie ożywiona przez choreografkę i performerkę Magdę Przybysz oraz choreografa i tancerza Michała Przybyłę. We wspólnym dialogu tanecznym zafascynowani jej emanacją, artyści wydobędą ruchowo jej pozę, mozaikową fakturę i aktualny stan ducha. Przyjrzą się także okolicznościom, w których kiedyś powstała i współczesnemu kontekstowi, w którym się znajduje: na co aktualnie spogląda? na jaki świat? jakie osoby ją mijają? jakie słyszy rozmowy? jakie ptactwo przysiada, jaka otacza ją przyroda?Jako osoby choreografujące, twórca i twórczyni chcą bardziej zapoznać się z jej historią (komentarze na forach, opowieści mieszkańców i mieszkanek), aby zebrać różne elementy znalezionych mozaik składających się na historię i estetykę Pani Kowalskiej. Znaleziska zostaną przetłumaczone na język ruchu i tańca, a geometryczne kształty rzeźby – ucieleśnione. Tancerze wejdą z nią oraz sąsiadującą z nią fontanną, parkiem i ławeczkami i przybyłymi widzami i widzkami w interakcje przestrzenne i krajobrazowe (site-specific), tak, aby jeszcze bardziej uwidocznić jej niezwykłą oryginalną formę oraz piękno.

Gaga for people

Zajęcia skierowane do wszystkich którzy chcą wspólnie tańczyć i odkrywać nowe możliwości swojego ciała. Podczas godziny pracy bez przerwy podpinamy się do różnych jakości ruchu, do przyjemności, do bólu płonących mięśni, do tańca. Nauczyciel rusza się z uczniami cały czas, inspirując, nie osadzając nikogo.

prowadzenie: Małgorzata Mielech

“VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA”, reż. i chor. Dominika Knapik

W spektaklu “VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA” czwórka tancerzy i tancerek zaprasza widzów do instalacji performatywnej w przestrzeni na styku kabaretu, cyrku, kinderbalu i wystawy w galerii sztuki nowoczesnej. Punktem wyjścia jest życiorys i twórczość Valeski Gert – jej osobliwa, całkowicie oderwana od konwenansów praktyka artystyczna oraz współczesna, niestabilna rzeczywistość zderzona z realiami pracy współczesnych freelancerów. Być może odpowiedzią na niestabilną naturę naszych czasów może być język groteski? Valeska Gert specjalizowała się w solowych miniaturach tanecznych o solidnej dawce ekscentryzmu, pełnych wyrazistej mimiki. Deformowała w nich rzeczywistość, dążąc do absurdu i abstrakcji, wykorzystując własne ciało jako instrument. Uważana za prekursorkę awangardowego performance’u, jednocześnie nigdy nie weszła do tanecznego mainstreamu. “VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA” to kolaż na bazie materiałów dokumentalnych z życiorysu Gert, (i)grający z faktami i wyobrażeniem. To spektakl-kapsuła czasu, bazujący na groteskowej obecności performerów i performerek, którzy poruszają ważne tematy, niekoniecznie w poważny sposób.

koncept, reżyseria, choreografia: Dominika Knapik

asystent choreografki: Dominik Więcek

kreacja i performans: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska,

scenariusz i dramaturgia: Patrycja Kowańska

reżyseria światła, video: Wolfgang Macher

muzyka: Doministry Dominik Strycharski

kostiumy: Dominik Więcek

kierowniczka produkcji: Alicja Berejowska (Perform for Change)

produkcja: Fundacja Performa

partnerzy: Centrum Kultury w Lublinie, Lubelski Teatr Tańca, Teatr Łaźnia Nowa, Dom Utopii – Międzynarodowe Centrum Empatii, Instytut im. Jerzego Grotowskiego

prapremiera: 25 listopada 2022

Spacer performatywny będzie odbywał się po przestrzeni Starego Miasta w Częstochowie i jego celem jest upamiętnienie społeczności żydowskiej oraz jej wkładu w rozwój kulturalny, ekonomiczny i handlowy miasta. Spacer z przewodnikiem z Muzeum Miasta Częstochowy z oddziału zajmującego się historią Żydów Częstochowian zakłada poznanie historii tej społeczności, w miejscach szczególnie ważnych dla ich codzienności w różnych okresach, planujemy stworzyć performansy typu site-specific na Placu Willenberga, Starym Rynku, na Placu Bohaterów Getta.

Taniec / improwizacja / tradycyjne tańce żydowskie mają posłużyć za uniwersalny język łączący różne grupy, kultury, nacje w jednym miejscu. Pragniemy stworzyć widowisko przyciągające uwagę, ale i refleksję zgromadzonych widzów, ale i przypadkowych mieszkańców poruszających się po mieście, i w ten sposób wyjść do zwykłych mieszkańców. Na spacer składają się trzy performansy odbywające się w różnych przestrzeniach dawnego getta.

Podczas spaceru będą miały miejsce:

pokaz tańców żydowskich – artyści z seniorami (otwarty nabór dla seniorów w ramach projektu społecznego) pod kierunkiem Marty Pietruszki

pokazy improwizacji artystów (Physical ArtHouse, Anna Piotrowska)

pokaz spektaklu Zabawa, Physical ArtHouse

Zabawa, Physical ArtHouse

… wpadła bomba do piwnicy, napisała na tablicy, SOS…

Zabawa ludzkim losem. Zabawa życiem. Gra o życie. Działania grupy są próbą ustosunkowania się do uniwersalnej, obecnie bardzo aktualnej relacji pomiędzy grupą sprawującą władzę a społeczeństwem. Projekt to zaangażowany społecznie komentarz wobec tyranii narzucanych treści. Powstał w roku 2013 we współpracy z Martą Pohrebny (dobór tekstów i słowo) i Bartoszem Wilkiem (muzyka). Powrót do tego dzieła i jego rekompozycja, na spektakl grany plenerowo, doprowadziła nas do jakościowo nowych rozwiązań ruchowych i warstw interpretacyjnych.

choreografia i reżyseria: Marek Zadłużny, konsultacje choreograficzne: Paweł Matyasik

muzyka: Bartosz Wilk

dobór tekstów i słowo: Marta Pohrebny

obsada: Anna Radomska-Madej, Kalina Grupa-Spławska, Karolina Macias, Natalia Hass, Marek Zadłużny, Radosław Bajon, Gabriel Zaborniak

spotkanie: Plac Willenberga

trasa spaceru: Plac Willenberga, Stary Rynek, Plac Bohaterów Getta, Stary Rynek

Noty biograficzne:

Katarzyna Machniewicz – fotografią tańca zajmuję się od 2008 roku. Fotografuję przede wszystkim taniec współczesny. Zdobywałam doświadczenie w tej dziedzinie oraz doskonaliłam swoje umiejętności fotografując najlepszych artystów polskich i zagranicznych, również w bardzo trudnych warunkach. Moje fotografie były publikowane w materiałach promocyjnych festiwali, na stronach portalu taniecpolska.pl, na stronach internetowych i w materiałach promocyjnych artystów, których spektakle fotografowałam, w wydawnictwach polskich i zagranicznych: czasopismach i książkach poświęconych sztuce teatru, tańca, a także fotografii. W 2015 roku zdobyłam główną nagrodę w kategorii teatralne zdjęcie sezonu w Konkursie Fotografii Teatralnej organizowanym przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego za zdjęcie wykonane w czasie spektaklu “ROOM 40” w choreografii Macieja Kuźmińskiego. W 2017 roku moja sylwetka oraz fotografie zostały zaprezentowane w albumie „Nienasycenie spojrzenia” pod redakcją Anny Królicy, wśród prac 21 fotografów zajmujących się fotografią tańca. Album, wydany przez Centrum Sztuki Mościce w Tarnowie, został nagrodzony Dyplomem Honorowym w ramach międzynarodowego konkursu Stiftung Buchkunst jako jedna z 10 najpiękniejszych książek roku oraz nominowana w kategorii albumu do Najpiękniejszej Książki Roku 2017 wydawanej przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek.

Marta Pietruszka – przygodę z tańcem rozpoczęła w latach 80., w Studenckim Teatrze Tańca „Kontrast” działającym w Krakowie. Obok niej działały tam wówczas między innymi Iwona Olszowska czy Katarzyna Skawińska. Pietruszka została wówczas także członkinią eksperymentalnego zespołu teatralnego Teatr 38, działającego przy Klubie pod Jaszczurami.

Była współzałożycielką (wespół z Iwoną Olszowską) Eksperymentalnego Studia Tańca EST. W 1998 roku razem z Olgą A. Marcinkiewicz założyła Teatr Gestu i Ruchu. Współpracowała także stale z Gdańskim Teatrem Tańca Mellissy Monteros i Wojciecha Mochnieja. Brała udział w projektach Śląskiego Teatru Tańca. Wykładała na krakowskiej PWST, od 1993 roku prowadzi stałe zajęcia w Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży na Kazimierzu. Była wychowawczynią całego pokolenia krakowskich tancerzy, zarówno amatorów, jak i tych, którzy przedostali się do profesjonalnego obiegu. W SCKM prowadziła również Scenę Tańca Współczesnego – cykliczny program prezentacji zarówno grup amatorskich, jak i kameralnych projektów ze sceny zawodowej. Zamiłowania: taniec żydowski i polskie tańce ludowe.

Jolanta Stanisz – pedagożka, arteterapeutka, artystka, autorka scenariuszy, działaczka

na rzecz kultury. We współpracy z Mirosławą Truchta-Nowicką w 2015 roku założyła w Częstochowie Teatr Nieoczywisty. Początkowo działalność teatru skupiała się na formie warsztatów skierowanych do dzieci w różnym wieku i ich rodziców. Owocem wspólnych działań stały się spektakle, przyciągające z czasem coraz szersze grono publiczności.

W grudniu 2016 roku odbyła się premiera pierwszego przedstawienia Teatru Nieoczywistego pt. “Czerwony Kapturek”. Wśród innych niezapomnianych inscenizacji można wymienić m.in.: „Czarodziejski młyn” czy „Pinokia”. Nieodzownym elementem tego teatru, a zarazem jego znakiem rozpoznawczym jest wykorzystanie lalek podczas spektakli.

Teatr Nieoczywisty – teatr dla dzieci i z dziećmi zaprasza na przedstawienie na motywach bajki żydowskiej Eliezera Sztejnbarga. Tradycyjne i mityczne historie stworzenia świata ukazane zostały w lekkiej konwencji muzyczno-słownej.

​​TO-EN – jest tancerką butoh i choreografką. Przez wiele lat mieszkała w Szwecji, gdzie studiowała metodę tańca butoh pod okiem choreografki i artystki butoh SU-EN, dyrektora artystycznego zespołu SU-EN Butoh Company. W 2009 roku, w Sztokholmie odbyła się pierwsza solowa premiera TO-EN pt. “WHITE – biały”. Premiera była jednoczesnym momentem narodzin TO-EN Butoh Company. W tym samym roku artystka powróciła do Polski. TO-EN tworzy spektakle, multidyscyplinarne projekty, akcje site-specific, interwencje, land art, improwizacje, warsztaty, wystawy, autorskie wykłady o tańcu i kulturze Japonii, równocześnie działając na rzecz społeczności osób starszych w Polsce. TO-EN rozwija taniec butoh oparty na Metodzie SU-EN. Metoda SU-EN wywodzi się z nauk tancerzy i założycieli butoh: legendarnej Yoko Ashikawy i Metody Tatsumiego Hijikaty, rozwijanych w Japonii w latach 1988-1994, a następnie przekształconych w Metodę Tomoe Shizune i Hakutobo.

Jacaszek – kompozytor i producent muzyki elektroakustycznej, łączącej dźwięki preparowane elektronicznie z żywym instrumentarium. Współpracuje z artystami wizualnymi i video, choreografami, fotografami oraz reżyserami filmowymi i teatralnymi. Autor muzyki do filmu, teatru, słuchowisk. Członek Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej. Mieszka w Gdańsku. Strona artysty: http://jacaszek.com.

Aleksandra Pluta – jest dziennikarką, pisarką i tłumaczką. Autorką książek: “Dwa życia Yana” Na fali historii. Wspomnienia Polaków w Chile” (2009), “Raul Nałęcz-Małachowski. Wspomnienia z dwóch kontynentów” (2011), “Długa podróż w bardzo krótkim czasie. Biografia Andrzeja Bukowińskiego” (2013) oraz “Droga do Rio. Historie polskich emigrantów” (2017). Pasjonatom teatru znana jest napisana przez nią monografia Zenona Ziembińskiego, “Ten piekielny polski akcent. Ziembiński na brazylijskiej scenie” (2015). Jej książki były

publikowane także w Argentynie, Brazylii i Chile. Stypendystka Ministerstwa Kultury i

Dziedzictwa Narodowego, odznaczona przez MSZ honorowym wyróżnieniem Bene Merito

za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej.

Dariusz Kosiński – badacz teatralny, profesor w Instytucie Glottodydaktyki Polonistycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 2010–2013 dyrektor programowy Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, a następnie, do grudnia 2018 roku zastępca dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Najważniejsze publikacje: “Polski teatr przemiany” (Wrocław 2007), “Teatra polskie. Historie” (Warszawa, 2010), “Teatra polskie. Rok katastrofy” (Warszawa 2012).

Tomasz Ciesielski – performer, choreograf i badacz tańca. Absolwent choreografii na Akademii Muzycznej w Łodzi i doktorant na kulturoznawstwie w Uniwersytecie Łódzkim. W pracy łączy strategie choreograficzne i improwizacyjne z dyskursami i metodami naukowymi. Twórca prezentowanych na arenie międzynarodowej performansów, między innymi: “Sense-action”, “Koszty kwalifikowane / Taniec, moja miłość”, “Idylluzja”, “Karaoke”, “Odyseja”. Od 2017 roku realizuje projekt badawczy (Preludium, NCN) dotyczący uwagi i percepcji tancerzy, autor książki “Taneczny umysł. Teatr ruchu i taca w perspektywie neurokognitywistycznej” (2014). W latach 2011–2016 tancerz w zespole Granhøj Dans. Współpracował z Robem Haydenem, Tomaszem Rodowiczem, Natalią Korczakowską, Mikołajem Mikołajczykiem, Wojtkiem Mochniejem, Liwią Bargieł oraz Anną Piotrowską.

Ishbel Szatrawska – pisarka, autorka dramatów, w tym nagradzanego “Żywotu i śmierci pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia” (Wydawnictwo Cyranka). Debiutowała w e-antologii dramatów wydanych przez Narodowy Stary Teatr w Krakowie. We wrześniu 2023 roku nakładem Wydawnictwa Cyranka ukazała się “Toń”, która jest jej pierwszą powieścią.

Agata Dąbek – teoretyczka dramatu, dramaturżka, pedagożka. Obecnie kierowniczka dramaturgów w Starym Teatrze w Krakowie. Od lat prowadzi rozmowy z twórcami i twórczyniami teatru oraz inicjuje kompleksowe warsztaty pisania dla sceny, a także opracowuje i redaguje antologie polskich tekstów dla teatru. Ostatnio opracowała i zredagowała m.in. “Teksty dla (Starego) Teatru Pawła Demirskiego” (2020). W bieżącym roku zrealizowała 2. edycję projektu warsztatów dramatopisarskich “Młod(sz)a Polska”, adresowanego do osób urodzonych po 1989 roku, przed debiutem teatralnym i wydawniczym. Sztuki debiutantów ukażą się w antologii cyfrowej pod jej redakcją we wrześniu 2023 roku w serii wydawniczej Starego Teatru.

Daniel Adamczyk – reżyser teatralny, animator kultury, założyciel lubelskiej Czytelni Dramatu. Zrealizował ponad 40 przedstawień teatralnych, w tym czytań performatywnych oraz projektów interdyscyplinarnych. Już podczas studiów polonistycznych na UMCS (specjalizacja teatrologiczna) w Lublinie założył teatr Scena 21. Był członkiem zespołu Sceny Plastycznej KUL Leszka Mądzika, przez niemal 5 lat związany z EOPT „Gardzienice”, gdzie ukończył Akademię Praktyk Teatralnych i brał udział w spektaklu (“Znak Kaina”, w reż. J. Brennana), współorganizował 3 edycje Festiwalu Teatrów Błądzących. W latach 2010-2015 był koordynatorem i kuratorem programowym Studenckiego Ogólnopolskiego Festiwalu Teatralnego „Kontestacje”. Jest pomysłodawcą i kuratorem programowym, powstałej w 2010 roku Czytelni Dramatu – projektu zajmującego się wspieraniem i rozpowszechnianiem najnowszej dramaturgii polskiej i zagranicznej. W Teatrze Czytelni Dramatu wyreżyserował spektakle: “Wejście smoka. Trailer” na podstawie dramatu M. Pakuły, “W imię ojca i syna” wg tekstu Sz. Bogacza (spektakl otrzymał główną nagrodę na festiwalu Letnia Scena w Łodzi w 2014), “Ony” na podstawie sztuki M. Guśniowskiej (spektakl otrzymał m.in. nagrodę za Najlepszy Spektakl w 21. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Nagrodę Publiczności festiwalu R@port w Gdyni). Obecnie związany z Centrum Kultury w Lublinie. Otrzymał nagrodę za dorobek artystyczny oraz nagrodę jubileuszową za 10 lat działalności artystycznej od prezydenta Miasta Lublin. W 2021 roku zrealizował dwa projekty stypendialne. W ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wraz z muzykami i śpiewakami związanymi z muzyką tradycyjną, stworzył projekt teatralny “Memento Mori Dance Club”, oparty na polskich tradycyjnych pieśniach pogrzebowych. Stypendium Prezydenta Miasta Lublin pozwoliło mu zrealizować projekt interdyscyplinarny “Co wolność?” do którego zaprosił młodych artystów Lublina. Otrzymał medal prezydenta miasta Lublina z okazji obchodów Międzynarodowego Dnia Teatru.

Sylwia Hanff (kier. art. Limen Butoh) – magister filozofii (Uniwersytet Warszawski), pionierka, liderka i najbardziej rozpoznawalna polska performerka butoh, reżyserka, choreografka, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała (dyplom Institut fur Tanz und Bewegungsdynamik/Niemcy), menadżerka kultury (dyplom Studium Menadżerów Kultury Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu), nauczycielka jogi (certyfikat KRI/USA). Na scenie od ponad 26 lat, do tej pory wystąpiła w ponad 40 spektaklach teatrów instytucjonalnych i niezależnych. Była aktorką Warszawskiego Teatru Pantomimy / Teatr Żydowski w Warszawie, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową. Od 20 lat prowadzi Teatr Limen Butoh, w którym stworzyła ponad 25 autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji. Występuje w Polsce i na świecie (USA, Japonia, Francja, Włochy, Holandia, Łotwa, Austria). Od 21 lat prowadzi współpracę międzynarodową, organizuje wydarzenia artystyczne, a także zaprasza zagranicznych artystów do udziału w swoich projektach. W 2019 roku Stworzyła Butohpolis. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Butoh, którego jest dyrektorką artystyczną. Od 20 lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i ruchem (butoh, ekspresja ciała, taniec twórczy), w tym długoterminowe projekty edukacyjne zakończone spektaklami (projekt “Nie wiem kim był Grotowski. Laboratorium kultury czynnej” Mazowiecka Nagroda Inspiracji Kulturalnych “Impuls Kultury” 2021 w kategorii “projekt wykorzystujący nowoczesne technologie i innowacyjne formy przekazu”; inspirowany teatrem T. Kantora “Grochów, Grochów”, projekt z Teatrem O.N. osób niepełnosprawnych zakończony wspólnym spektaklem z Teatrem Limen Butoh pt. “Mechaniczne Anioły”). Kuratorka projektów artystycznych oraz z zakresu edukacji artystycznej i kulturalnej, a także projektów społeczno-kulturalnych (m.in. “Mokotów Twórczej Energii” – szkolenie dla arteterapeutów i animatorów kultury wraz z 11 wydarzeniami społeczno- kulturalnymi).

Dominika Knapik – jest choreografką, reżyserką, tancerką i aktorką. Absolwentką Akademii Sztuk Teatralnych im. S.Wyspiańskiego w Krakowie na Wydziale Aktorskim. Laureatka wielu stypendiów (DanceWeb w 2007 roku, ArtsLink w 2009, a w 2011 roku stypendium Ministerstwa Kultury) i rezydencji artystycznych (m.in. Tanzhaus Düsseldorf). W 2008 roku współzałożyła kolektyw artystyczny Harakiri Farmers, z którym zrealizowała wiele interdyscyplinarnych projektów prezentowanych na festiwalach takich jak: Polska Platforma Tańca, Polish Express III w HAU w Berlinie, Malta Festiwal w Poznaniu czy Bonn International Dance Solo Festival. W 2012 roku zainicjowała przegląd Nowy Taniec w Starym Krakowie, a także współpracowała jako kuratorka dla Krakowskich Reminiscencji Teatralnych. Regularnie współpracuje z ważnymi instytucjami krajowymi i zagranicznymi, takimi jak Narodowy Stary Teatr w Krakowie, Nowy Teatr w Warszawie, Narodowy Teatr w Warszawie, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, MCHAT/Moskwa, Thalia Theater w Hamburgu, Schauspielhaus Bochum czy University of Michigan. Jako choreografka współpracowała m.in. z: Igą Gańczarczyk, Eweliną Marciniak, Mają Kleczewską, Radkiem Rychcikiem, Anną Smolar, Anną Augustynowicz, Pawłem Łysakiem, Janem Klatą, Moniką Strzępką, Pawłem Miśkiewiczem, Remigiuszem Brzykiem, Bartoszem Szydłowskim, Malcolmem Tulipem, Julią Wissert i Olafem Kröckiem. Autorka choreografii do większości spektakli Eweliny Marciniak ( m.in. ”Amatorki”, „Portret Damy”, „Morfina”, „Śmierć i dziewczyna”), ostatnio Der Boxer w Thalia Theater Hamburg (Nagroda Faust), Die Jungfrau von Orleans w Nationaltheater Mannheim i Die Jakobsbücher w Thalia Theater w Hamburgu. W 2015 roku, jako pierwszy choreograf, została nominowana do prestiżowej nagrody Paszporty Polityki w kategorii “Teatr”. Laureatka wielu nagród indywidualnych (m.in. Złotej Maski za Leni Riefenstahl. Epizody Niepamięci, Nagroda Prezydenta Miasta Rzeszowa za choreografię do Portretu Damy, nagroda za choreografię do spektaklu “Baba- Dziwo” w ramach konkursu Klasyka Żywa 2019) oraz nagród kolektywnych ( Tukan OFF/PPA Wrocław za spektakl “Nie ja”, I Nagroda w Konkursie “Nowe Sytuacje” podczas Fesiwalu Malta w 2008 roku za spektakl ‚keret”). Od 2017 roku pracuje jako reżyserka wystawiając “Popołudnie Fauna” w Teatrze Rozrywki w Chorzowie, “Bang Bang” w Teatrze Jaracza w Łodzi, “Camp Cataract” w Teatrze Słowackiego w Krakowie oraz “Babę-Dziwo” w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. W 2020 roku wyreżyserowała “Agon” – monodram choreograficzny, którego premiera odbyła się na Festiwalu Boska Komedia w Krakowie. Jej najnowszą pracą reżyserską jest spektakl “Tiki i inne zabawy” we Wrocławskim Teatrze Pantomimy, który miał premierę w czerwcu 2021. Styl Dominiki Knapik charakteryzuje się poczuciem humoru oraz swobodnym korzystaniem z różnych dziedzin sztuki. Jego materią są codzienne gesty poddane silnej formalizacji.

Magda Przybysz – choreografka, performerka, osoba pisząca. Swoją drogę zaczynała w Eksperymentalnym Studio Tańca Iwony Olszowskiej w Krakowie. Wciela choreograficzne strategie na scenie, w filmie, literaturze oraz przestrzeniach publicznych ( współpracowała między innymi z kolektywami MML i Hoteloko movement makers, Klaudią Hartung-Wójciak, Igą Gańczarczyk, Anu Czerwińskim, Jakubem Wróblewskim, Patrykiem Lichotą).

Wykładowczyni na SWPS (Komunikacja w organizacji oparta na empatii) na Akademii Muzycznej w Łodzi (Somatyka w tańcu i terapii), prowadzi także warsztaty semestralne na Uniwersytecie Warszawskim (Wydział Sztuk Społecznych). Stypendystka MKiDN (2012, 2020) w dziedzinie taniec, a także stypendystka Stypendium twórczego Grażyny Kulczyk z zakresu współczesnej choreografii (2021).

Michał Przybyła – tancerz, choreograf, pedagog, performer. Absolwent studiów licencjackich na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi w zakresie tańca i choreografii. Studiował na Uniwersytecie Adam Mickiewicza w Poznaniu na kierunku Media Interaktywne i Widowiska. Ukończył program MASA organizowany przez Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz staż w KCDC. W latach 2016-2020 był artystą tancerzem w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu. Od 2020 roku współpracuje z Krakowskim Teatrem Tańca, Krakowskim Centrum Choreograficznym, Teatrem Tańca Zawirowania, Teatrem Studio w Warszawie oraz Teatrem Powszechnym w Warszawie. W 2020 roku otrzymał stypendium twórcze Miasta Kraków oraz był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W tym samym roku został rezydentem Centrum Teatru i Tańca w Warszawie. Jego krótka praca solowa “This thing inside me is a rickety bridge of impossible crossing” zdobyła III nagrodę na Warszawskim Konkursie Choreograficznym w 2021 roku. W 2021 roku był rezydentem TanzFaktur w niemieckiej Kolonii. W 2022 roku został rezydentem Instytutu im. J. Grotowskiego we Wrocławiu. Współtworzy Direct Message Collective, z którym powstał spektakl “Bromance” (2018) oraz spektakl/instalacja “ANIMALIA” (2019).

Marek Zadłużny – choreograf, pedagog, teoretyk tańca o stopniu naukowym doktora. Dyplomowany artysta tancerz (uzyskał dyplom przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich i honorowany przez MKiDN). Członek Sekcji Tańca i Baletu ZASP. Krytyk współpracujący z Kwartalnikiem TANIEC oraz Dziennikiem Teatralnym. Absolwent animacji kultury i sportu na Uniwersytecie Zielonogórskim. Stypendysta w Oslo University College. Certyfikowany instruktor i trener personalny Pilates CORETM. Animator i badacz kultury tanecznej. Autor monografii „Taniec – świat doświadczeń choreografów” oraz publikacji naukowych z zakresu szeroko pojmowanej pedagogiki tańca. Adiunkt i wykładowca w zakresie współczesnych form tańca oraz arteterapii na Uniwersytecie Zielonogórskim. Reżyser ruchu scenicznego. Założyciel, opiekun artystyczny i choreograf Physical ArtHouse w Zielonej Górze. Twórca kilkudziesięciu choreografii, działań oraz akcji z pogranicza teatru tańca i sztuk performatywnych. Zaangażowany w rozwój tanecznego amatorskiego ruchu artystycznego, z którego się wywodzi. Współpracuje z wieloma zespołami jako choreograf. Pedagog tańca współczesnego, na międzynarodowych warsztatach organizowanych w Berlinie, Luksemburgu, Talinie, Viksjefors (Szwecja) i Cottbus (Niemcy). Uczestnik ogólnopolskich i międzynarodowych warsztatów tanecznych. Współtwórca wraz z Anną Piotrowską zielonogórskiej inicjatywy festiwalowej SPACE w latach 2010-2014. W latach 2015-2020 dyrektor Festiwalu SFERA RUCHU Zielona Góra będącego częścią sieci festiwali teatrów tańca realizowanych również w Słupsku i Toruniu. Prezes stowarzyszenia „Ośrodek Praktyk Choreograficznych” (www.opch.pl). Znaczący wpływ na jego rozwój artystyczny wywarła współpraca z Anną Piotrowską.

Kolektyw Physical Arthouse od 2010 roku funkcjonuje i rozwija się w Zielonej Górze pod kierunkiem artystycznym Marka Zadłużnego – choreografa, dyplomowanego artysty tancerza, pedagoga, teoretyka tańca. Estetyka Physical ArtHouse zderza w sobie nurty minimalizmu i ruchu organicznego charakterystyczne dla teatru fizycznego oraz wybranych technik tańca współczesnego. Jednocześnie bazuje na fundamencie improwizacji strukturalnej, co stanowi o autorskim, dynamicznym i mocnym stylu choreografii kreowanych przez zespół. Spektakle są zawsze wynikiem twórczej, kolektywnej współpracy i łączą różne języki komunikacji przez sztukę.

Małgorzata Mielech – jest tancerką, choreografką, nauczycielką GAGA, pedagożką tańca oraz założycielką projektu artystycznego DanceLab. Gosia jest absolwentką Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu. W latach 2007 – 2012 była solistką w Polskim Teatrze Tańca. Tańczyła w całym repertuarze Polskiego Teatru Tańca, współpracowała m.in z: Ohad Naharin, Yossi Berg, Jacek Przybyłowicz, Yoshifumi Inao, Ewa Wycichowska, Gunhild Bjørnsgaard, Paulina Wycichowska, Thierry Verger i inni. Jej najnowszy spektakl, pt. “FearLess”, został zakwalifikowany do Polskiej Sieci Tańca w sezonie 2020/2021. Spektakl prezentowany był dotychczas w Polsce, Norwegii oraz w Indiach. Otrzymała Stypendium twórcze z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest też związana z DanceLab – projektem artystycznym, który założyła w 2012 roku. Przez lata istnienia DanceLab, stworzyła choreografie i wyprodukowała spektakle: “FearLess”, “Sababa”, “NILREB”, “Anonymous”, “I’mperfect”, które prezentuje zarówno w Polsce, jak i na świecie. Zaprasza także gościnnych choreografów do współpracy, Shi Pratt stworzyła dla DanceLab spektakl pt. “We Bleed The Same Color”. Otrzymała także nagrodę “Najbardziej abstrakcyjna idea” podczas Festiwalu Licht. Blicke w Norymbergi, gdzie zaprezentowała swoje spektakle. Współpracowała z duetem izraelsko – holenderskim Uri Ivgi & Johan Greben. Tańczyła w nowych produkcjach oraz w istniejącym repertuarze Ivgi&Greben. Współpracuje z reżyserami, m.in: Per Olaf Sorensen, Agnieszką Glińską, Janem Komasą. Jest artystycznie zaangażowana w interdyscyplinarne projekty artystyczne, m.in.: jest wykonawcą, choreografem, a także sprawuje opiekę artystyczną nad teledyskami oraz sesjami zdjęciowymi. Współpracuje m.in. z: Ray Wilson, Apparat oraz dj An on Bast.

Anna Królica – krytyczka, kuratorka i badaczka tańca, prezeska Fundacji Performa. Kuratorka festiwalu tańca współczesnego “Pamięć miasta”. Ukończyła teatrologię oraz rusycystykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także podyplomowe studia „Zarządzanie kulturą”. Obroniła pracę doktorską “Pamięć i ciało w Teatrze Śmierci Tadeusza Kantora oraz Tanztheater Wuppertal Piny Bausch” na Uniwersytecie Jagiellońskim w 2023 roku. Jest autorką książek “Sztuka do odkrycia. Szkice o polskim tańcu” (2011), “Pokolenie Solo. Choreografowie w rozmowie z Anną Królicą” (2013), kuratorką i redaktorką albumu “Nienasycenie spojrzenia”. Fotografia tańca (2017). Do jej najważniejszych projektów kuratorskich należą: Maszyna choreograficzna (2013-2016) – i jego druga część – Schlemmer. Analogie (2015- 2016), Archiwum ciała (2013), Z perspektywy żaby, „Róbmy miłość, a nie wojnę (2017), Piąta strona świata (2018). Stypendystka MKiDN (2012, 2020) i Miasta Kraków. Od 2017 prowadzi gościnnie cykl o kuratorowaniu projektów tanecznych w Instytucie Teatru i Sztuki Mediów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 2023 roku obroniła pracę doktorską dotyczącą Tadeusza Kantora i Piny Bausch. W latach 2017-2019 pracowała jako kurator-koordynator ds. programowych w Polskim Teatrze Tańca. Była jurorką Komisji Artystycznej podczas Polskiej Platformy Tańca w latach 2008, 2012 i 2017. W latach 2008-2016 prowadziła zajęcia dotyczące tańca na Uniwersytecie Jagiellońskim. Była koordynatorką merytoryczną I Kongresu Tańca. W latach 2011-2013 pełniła funkcję przewodniczącej Rady Programowej ds. tańca w Instytucie Muzyki i Tańca. W latach 2006-2011 współprowadziła i pisała dla portalu nowytaniec.pl , jednego z opiniotwórczych miejsc dla rozwoju dyskursu o tańcu. Od 2021 roku jest członkinią w Związku Artystów Scen Polskich.

Marta Seredyńska – absolwentka wiedzy o teatrze oraz mediów interaktywnych poznańskiego UAM, a także polityki społecznej UW. Doktorantka na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW. Współpracowała m.in. z Malta Festival Poznań, Teatrem Polskim w Poznaniu, warszawską Fundacją Warsaw Bauhaus, Fundacją Scena Współczesna/Teatrem Tańca Zawirowania, Fundacją Szkoła Liderów. Jako autorka tekstów współpracowała m.in. z „Didaskaliami”, Internetowym Magazynem „Teatralia”, portalem TaniecPOLSKA.pl, „Teatralia”, magazynem „Taniec”, kwartalnikiem „Nietakt”. Prezes Fundacji Rezonanse Kultury, gdzie koordynuje i produkuje większość projektów. Kurator konferencji naukowej „Taniec w Warszawie. Sztuka tańca i choreografii w XX i XXI wieku” organizowanej przez Centrum Sztuki Tańca w Warszawie oraz redaktor publikacji pokonferencyjnej o tym samym tytule. Członek Sekcji Tańca i Baletu ZASP. W 2022 roku otrzymała stypendium MKiDN w dziedzinie taniec. Od 2022 roku kuratoruje dział Krytyka i teoria tańca w ramach Centralnej Sceny Tańca w Warszawie.

Dominika Szwed -absolwentka historii sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Doktor nauk o sztuce. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na zagadnieniach związanych z teorią sztuki i krytyką artystyczną przełomu XIX i XX wieku. Rozprawę doktorską napisaną pod kierunkiem prof. Ryszarda Kasperowicza, poświęciła Cezaremu Jellencie jednemu z czołowych krytyków sztuki i literatury, działającemu w tym czasie w Polsce. Od kilkunastu lat pracuję jako niezależna krytyk sztuki. Interesuje się głównie sztuką nowoczesną, kontekstualną, zaangażowaną społecznie. Sama również angażuje się w działania edukacyjne i społeczne. Uczestniczy w wydarzeniach artystycznych, warsztatach, festiwalach, projektach kulturalnych. Jej wielką pasją jest taniec.