Corien van Zweden: Cycki. Czuła biografia piersi. Wydawnictwo Kobiece, Białystok 2020 – pisze Izabela Mikrut.

Kobieta, która musi mieć amputowaną pierś, traci nie tylko część ciała. Boi się utraty kobiecości, ale też – szans na doznania seksualne czy możliwość karmienia niemowlęcia. Corien van Zweden zastanawia się nad tą kwestią w tomie „Cycki. Czuła biografia piersi” i jest przy tym naprawdę przekonująca, jako że zajmuje się tematem z osobistej perspektywy. To perspektywa operacji – i usunięcia piersi, w której po raz drugi zagnieździł się rak.

Corien van Zweden przechodzi standardową drogę w holenderskiej służbie zdrowia – przy okazji odkrywając, co czują kobiety w podobnej sytuacji i jak traktuje się pacjentki. Usunięcie piersi to nie tylko odjęcie części ciała – stanowiącej zagrożenie dla zdrowia i życia. To punkt wyjścia do rozważań o kobiecości. I tak autorka między innymi sprawdza, czy po operacji panie czują się mniej kobieco, czy decydują się na natychmiastową rekonstrukcję piersi – i co ta rekonstrukcja oznacza (nie będzie czucia, więc odpada erotyczna rola piersi – jednak nie wszystkie kobiety chcą oglądać siebie z płaską klatką piersiową; chirurgia plastyczna pozwala jednak choćby na odtworzenie brodawki). Zastanawia się też, jaką drogę przechodzą chore, które nie chcą sztucznej piersi – w jaki sposób radzą sobie ze zmianami w wyglądzie. Opowiada o sztucznych piersiach wykonywanych przez artystki w fachu i o biustonoszach z kieszonkami na protezy. A także – o erotycznej bieliźnie zasłaniającej bliznę. Wszystko po to, żeby kobiety wiedziały, jak duży mają wybór możliwości i nie decydowały się odruchowo na podsuwane im przez służbę zdrowia najczęściej wybierane rozwiązanie – mogą poddać się refleksji i zastanowić, co dla nich będzie najlepsze.

Ale nie tylko o chorobach będzie Corien van Zweden pisać, co więcej – choroby to tylko drobna część tego, co autorka ma do opowiedzenia. Interesują ją zwłaszcza dwa aspekty posiadania piersi – jeden związany z erotyką, uwodzeniem i kuszeniem – piersi jako źródło przyjemnych doznań zmysłowych, szansa na zwrócenie na siebie uwagi oraz wyraz seksualności – drugi – karmienie dzieci, macierzyństwo i spełnienie w tej dziedzinie. Autorka omawia wszystko, co wie z doświadczenia, a do tego gromadzi jeszcze wypowiedzi specjalistów. Tworzy z tego bardzo ciekawy reportaż, opowieść o piersiach w sensie cielesnym, kulturowym i wręcz filozoficznym. Czasami pewne informacje – zwłaszcza te osobiste – niepotrzebnie powtarza wiele razy, jednak udaje jej się i tak utrzymać uwagę czytelników. Znajdzie miejsce na opowiadanie o operacjach powiększających lub zmniejszających biust, na wspomnienie, jak wyglądało u niej odkrywanie nowej części ciała i na wyjaśnianie, z czym wiąże się posiadanie piersi. Nie jest to publikacja naiwna ani prowokacyjna, za to pozwala pokazać odbiorczyniom, że warto pewne wiadomości przedstawiać nastolatkom (żeby nie musiały wyważać otwartych drzwi). Kompleksowa opowieść o biuście jest atrakcyjna za sprawą realizacji tematu – Corien van Zweden zebrała mnóstwo informacji, ozdobiła je własnymi przeżyciami i wszystko z wprawą dziennikarską opisała.