IDEA

„Jeszcze lepiej!” — to hasło przewodnie sezonu 2024/2025.

Jedną z polskich (a być może po prostu ludzkich) przywar jest postrzeganie otaczającej nas rzeczywistości w czarnych barwach. Pytanie jednak, czy nie warto odwrócić tę optykę? W ostatnim rankingu miast wojewódzkich, które najlepiej nadają się do życia, Bydgoszcz zajęła wysoką, szóstą lokatę. Niemały wkład w sukces miasta przynosi kultura. Teatr Polski na przestrzeni minionych sezonów odniósł szereg sukcesów: skonsolidowany, uzdolniony zespół aktorski, oddani pracownicy sceny i administracji, nagradzane na ogólnopolskich festiwalach spektakle, sieć współpracujących uznanych reżyserek i reżyserów, wpisujący się w mapę środkowoeuropejskiego życia teatralnego konkurs dramaturgiczny AURORA oraz ściągający najważniejsze nazwiska międzynarodowych scen Festiwal Prapremier.

Osiągnięcia poprzednich dyrekcji są czymś, co – przy własnej, autorskiej wizji kolejnych sezonów – warto w tych obszarach kontynuować. Oto zadanie, które towarzyszy kolejnym sezonom: rozwijać to, co jest dla Bydgoszczy powodem do dumy, wykorzystać potencjał instytucji i miasta, jednocześnie idąc dalej, szukając w nowych obszarach, pozyskując tych odbiorców i odbiorczynie, którzy w ostatnich sezonach nie byli widzami i widzkami teatru. W naszym rozumieniu teatr publiczny to teatr służący wspólnocie. W pierwszej kolejności: lokalnej społeczności.

A zatem: mieszkańcom/mieszkankom miasta i regionu. To teatr, który daje swobodę twórczą i możliwość rozwoju wszystkim zatrudnionym w nim osobom, ale zwrócony jest przede wszystkim na zewnątrz. Jest otwarty, poszukujący, nieustępliwy. Z jednej strony porusza tematy trudne i niewygodne, z drugiej – jednoczy, wspiera, daje chwile radości i wytchnienia. Nikogo nie wyklucza, zaprasza wszystkich, nie ustaje w definiowaniu samego siebie. Nie boi się ambitnych eksperymentów, ale zawsze pozostaje w kontakcie z widownią, nie zapominając o przeszłości, tożsamości, klasyce.

PREMIERY SEZONU 2024/2025

A. Fredro, Zemsta

reż. Radosław Rychcik

„Zemsta” to arcydramat polskiego mistrza komedii: najbardziej znany polski utwór sceniczny, który trwale wpisał się w kanon rodzimej kultury. To jednocześnie zjadliwa satyra, w której wciąż możemy przeglądać się jak w lustrze, śledząc katalog naszych wad i przywar. Wystawienie „Zemsty” wpisuje się w misję promowania klasyki i stworzenia przedstawienia atrakcyjnego zarówno dla dorosłych widzów/widzek, jak i młodzieży szkolnej.

W brawurowym odczytaniu Radka Rychcika, słynącego z odważnych połączeń kanonu literatury z popkulturą, akcja dramatu zostanie umiejscowiona na Dzikim Zachodzie. Przy poszanowaniu słów
i sensów zawartych w utworze Fredry, twórcy postarają się zmierzyć z konwencją klasycznego westernu – opowieści o wyrównywaniu rachunków, szukania sprawiedliwości — wydobywającej na nowo całą brawurowość fredrowskiego humoru.

Premiera: 31 stycznia 2025

Radosław Rychcik

Reżyser teatralny, urodzony w 1981 roku. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim i reżyserii w PWST w Krakowie. Debiutował w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie spektaklem „Forma przetrwalnikowa”. Później przygotował przedstawienie „Versus. W gęstwinie miast” Brechta w 2008 roku w Teatrze Nowym Proxima w Krakowie. W 2009 roku w Teatrze Dramatycznym im. G. Holoubka w Warszawie wyreżyserował świetnie przyjęte „Fragmenty dyskursu miłosnego” Barthes’a. Kolejny spektakl to „Samotność pól bawełnianych” Bernarda-Marii Koltèsa (Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach, 2009), który odniósł sukces zarówno w Polsce, jak i zagranicą. W Teatrze Nowym im. T. Łomnickiego w Poznaniu zrealizował cieszących się uznaniem publiczności na całym świecie „Dwunastu gniewnych ludzi” (2012) oraz „Dziady” (2014). Ostatnie jego realizacje to: „Wielkie przemówienia” (2015) na PPA, „Utalentowany Pan Ripley” (2015), „Ripley pod ziemią” (2016), „Kartoteka rozrzucona” (2018) w Teatrze Studio im. S.I. Witkiewicza w Warszawie i „Wesele” (2016) w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. „Imię róży” (2019) w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie, „Ślub” (2020) i „Król Edyp” (2022) w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu, „Nora” (2020) w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, „Don Juan” (2022) w Teatrze Nowym im. K. Dejmka w Łodzi, „Lalka” (2021) w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie oraz „Zły” w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Pracował również jako reżyser w USA, Brazylii, Turcji i we Włoszech. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. Lauru Konrada za reżyserię „Łyska z pokładu Idy” (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu) na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje“ w Katowicach (2011), Paszportu POLITYKI (2014) za poznańskie „Dziady” i nagrody indywidualnej za reżyserię tarnowskiego spektaklu „Grażyna” w konkursie MKiDN „Klasyka Żywa” (2015).

E. Zegadłowicz, Zmory reż. Jan JeIiński

„Zmory“ to legendarna powieść inicjacyjna Emila Zegadłowicza. Opowieść o dojrzewaniu, inicjacji w dorosłość młodego chłopaka na tle przemian społecznych dokonujących się we współczesnych bohaterowi Wadowicach. „Zmory” w swoich czasach wywołały skandal, elektryzując czytelników i krytykę.

Jednocześnie wzbudziły zachwyt odbiorców, od Brunona Schulza po Karola Wojtyłę (który zresztą jako dziecko poznał Zegadłowicza), doczekując się długiego literackiego życia i kultowej adaptacji filmowej.

Jan Jeliński, uznany głos młodego pokolenia reżyserskiego, chce w swojej adoptacji skupić się na temacie młodzieńczej inicjacji i tego, jak rodząca się świadomość własnych potrzeb konfrontuje się z normami społecznymi, wychowaniem i presją środowiska.

Premiera: przełom marca i kwietnia 2025

K. Čapek, Fabryka absolutu

reż. Judyta Berłowska

Judyta Berłowska, nagradzana reżyserka i pedagożka, zasłynęła projektami teatralnymi łączącymi klasyczne formy narracyjne ze społecznym zaangażowaniem i partycypacyjnymi metodami pracy.

W jej toruńskim spektaklu „Mazagan. Miasto”, nagrodzonym Grand Prix Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Berłowska stworzyła spektakl we współpracy z mieszkańcami Torunia, prowadząc warsztaty m.in. w domach opieki, areszcie śledczym czy domach dziecka. Spektakl był następnie grany we wszystkich tych miejscach oraz w prywatnych mieszkaniach, gdzie zapraszający aktorów lokatorzy zobowiązani byli do sprowadzenia na widownię swoich sąsiadów.

W premierze bydgoskiej planujemy rozwinąć tę formułę. Przenikliwy, satyryczny tekst „Fabryki absolutu” – opowieści, w której Czesi konstruują u progu XX wieku maszynę służącą do wytwarzania „Boga” – posłuży za punkt wyjścia do stworzenia autorskiego scenariusza, w którym opowieści mieszkańców Bydgoszczy będą przeplatać się z diagnozą kondycji społeczeństwa, w którym żyjemy.

Premiera: maj 2025

Tytuł w opracowaniu

reż. Eugenia Balakireva

Zgodnie z zapowiedzią programową dyrekcja Teatru w każdym sezonie umożliwi debiut reżyserski jednej osobie wyłonionej w ramach przeglądu szkół teatralnych Forum Młodej Reżyserii w Krakowie. W tym roku nagrodę tę, za spektakl „zła krew”, otrzymała Eugenia Balakireva, studiująca w krakowskiej AST artystka pochodzenia białoruskiego. W swoim przejmującym szkicu scenicznym brawurowo zmierzyła się z trudnym splątaniem tematu odchodzenia, trudnych relacji rodzinnych i twórczej wolności.

Tytuł sztuki, którą Balakireva zadebiutuje w Teatrze Polskim im. H. Konieczki w Bydgoszczy jest w trakcie ustalania z reżyserką.

Premiera: czerwiec 2025

fot. Dawid Stube