Gayle Forman: Zostań, jeśli kochasz / Wróć, jeśli pamiętasz. Nasza Księgarnia, Warszawa 2020 – pisze Izabela Mikrut.

Dwa światy i dwie historie pojawiają się – ponownie – na rynku, tym razem w jednym tomie. Gayle Forman po odkryciu przez przemysł filmowy trafiła do wyobraźni czytelników znacznie silniej niż za sprawą pierwszego wydania „Jeśli zostanę”. Teraz „Zostań, jeśli kochasz” i „Wróć, jeśli pamiętasz” to wyciskacze łez, tomy, które nastolatków zachęcają do refleksji nad życiowymi wyborami. Autorka miesza tutaj śmierć z miłością, a dorosłość – z muzyką gwarantującą zabawę przez całe życie. Do znanych czytelnikom od lat tekstów dodany został „prequel”, niepublikowana dotąd migawka z egzystencji rodziców Mii.

Mia to wiolonczelistka. Wychowuje się w rodzinie rockandrollowców, więc nie jest jej łatwo – jako fanka muzyki klasycznej wydaje się zbyt uporządkowana i ugrzeczniona. Rodzice mogą jej podpowiadać, jak zachowywać się na scenie czy – jak ćwiczyć, ale nie sprawią, że bohaterka stanie się bardziej wyluzowana. Odrobinę ta sztuka wychodzi Adamowi, chłopakowi Mii. Adam to lider zespołu rockowego i jako jedyny znajduje klucz do niepewnej siebie dziewczyny. Uczy ją bycia w związku, funduje sporo śmiechu, buduje pewność siebie – i odgrywa ważną rolę w życiu bohaterki. O tym wszystkim czytelnicy „Zostań, jeśli kochasz” dowiadują się z retrospekcji prowadzonych przez dziewczynę. Oto bowiem – w pierwszym rozdziale – wycieczka samochodowa kończy się tragicznie dla trzech osób: pod kołami rozpędzonej ciężarówki giną tata i mama Mii oraz jej kilkuletni braciszek Teddy. Dziewczyna widzi skutki wypadku, a później swoje ciało w szpitalu – obserwuje zachowanie bliskich, którzy przybywają na ratunek i zastanawia się, jaką decyzję powinna podjąć. To od niej zależy, czy zostanie – osierocona przez wszystkich – i spróbuje budować szczęście za sprawą muzyki oraz Adama, czy zrezygnuje z walki i podąży w zaświaty. „Zostań, jeśli kochasz” to wzruszająca opowieść, w której migawki ze szpitala przeplatają się z opowieściami o rodzinnym domu i o doświadczeniach Mii w pierwszym poważnym związku. Tu liczy się też wiolonczela – podejście do muzyki jako do ocalającej pasji. W szpitalu jest dramatycznie, sceny domowe rozluźniają atmosferę.

„Wróć, jeśli pamiętasz” to już wydarzenia z perspektywy Adama, po kilku latach od wypadku. Teraz Adam jest prawdziwą gwiazdą, jego zespół odnosi sukcesy (między innymi dzięki znakomitemu materiałowi przygotowanemu przez chłopaka). Jego związek z Mią nie wytrzymał próby czasu i nadmiaru emocji – ale teraz, przez przypadek, oboje spotykają się na neutralnym gruncie. Pojawia się szansa, żeby wyjaśnić sobie to, co nie zostało wypowiedziane dawniej. I Mia, i Adam mogą mieć do siebie pretensje i żale – grunt to przyjrzeć się wszystkiemu na spokojnie i bez ranienia drugiej strony. To opowieść dla fanów pierwszej książki – dla ciekawych, co było dalej. Gayle Forman decyduje się na pokazanie, że baśniowy finał nie zawsze oznacza życie długie i szczęśliwe – ale funduje czytelnikom sporo emocji. Nic dziwnego, że ta rozbita na dwa tomy opowieść cieszy się wielkim powodzeniem wśród nastolatków i na rynek może znów powrócić.