Agnieszka Olejnik: Jeszcze będzie przepięknie. Filia, Poznań 2020 – pisze Izabela Mikrut.
Do Miłosnej Agnieszka Olejnik zagląda następny raz, żeby sprawdzić, jak bohaterowie radzą sobie z meandrami codzienności i komplikacjami w uczuciach. Ada wycofuje się ze związku z Igorem, daje drugą szansę jego żonie. Jednak nie ma czasu na rozpatrywanie sercowych perypetii, bo wokół dzieje się bardzo dużo. Przede wszystkim odnajdują się pamiętniki ciotki Bogny: dokument z dawnych lat wyjątkowo silnie działa na wyobraźnię młodemu Dawidowi. Chłopak chciałby zostać pisarzem, a żeby tego dokonać – próbuje swoich sił w konkursie. Potrzebuje jednak rodzinnego sekretu, czegoś, co ubarwi jego opowieść. Liczy na to, że w pamiętnikach nieznanej krewnej znajdzie coś dla siebie. Tempa nabiera jego znajomość z Zuzą: dziewczyna z patologicznej rodziny czekająca tylko na to, aż będzie dorosła – i będzie mogła sama pokierować swoim życiem i opieką nad młodszym bratem – w pewnym momencie zostaje wystawiona na kolejną próbę. Dawid może udowodnić, że jest wrażliwym młodym człowiekiem, ale rzeczywistość żąda od niego zdecydowanych reakcji tam, gdzie nawet dorośli nie są w stanie sobie poradzić.
W ogóle Agnieszka Olejnik w tomie „Jeszcze będzie przepięknie” szuka zależności od innych ludzi. Pan Antoni, stary ogrodnik w dworku, trafia do szpitala i przypomina innym, jak kruche jest ludzkie życie. Chociaż sam twierdzi, że tylko potknął się na nierównej podłodze, wszyscy podejrzewają udar. Autorka wprowadza narrację z czasów wojny – i tu również przypomina, jak ważne jest wsparcie ze strony innych. Równocześnie, żeby nie było zbyt gorzko, pozwala rozwijać się dzieciakom – maluch, który do tej pory nie mówił, stopniowo otwiera się i odzyskuje szansę na normalne funkcjonowanie. Problemów jednak jest sporo.
„Jeszcze będzie przepięknie” to obyczajówka ciepła mimo wszystko. Agnieszka Olejnik przekonuje czytelniczki, że warto zachować pogodę ducha i nastawiać się na to, co dobre, a rezygnować ze złych uczuć i emocji – na przykładzie bohaterów udowadnia, że troska o drugiego człowieka i życzliwość zawsze wracają w miłych gestach. Czasami trzeba umieć dotrzeć do innej osoby, cierpliwość i wytrwałość bardzo się tu przydają – zwłaszcza kiedy trzeba postępować delikatnie z kimś poważnie skrzywdzonym przez los. Jest w tym trochę naiwności scenariuszowej, jednak autorce zależy na zobrazowaniu teorii, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście. Rozbudza ciekawość czytelniczek za sprawą sekretów z przeszłości – oraz nie do końca schematycznych zachowań postaci. Bawi się azylem literackim, jaki stworzyła i pozwala na czerpanie z niego otuchy. „Jeszcze będzie przepięknie” to historia, w której kibicuje się bohaterom z różnych pokoleń – każdy zmaga się z innymi demonami i każdy zasługuje na uwagę. Agnieszka Olejnik łączy ich losy w nieoczywisty sposób, dając odbiorczyniom wgląd w codzienne zagmatwane sprawy. Tu zależy się zwłaszcza od przyjaciół i życzliwych ludzi – ale zaufanie jest podstawą całej historii. Agnieszka Olejnik wie, jak przyciągnąć do książki kobiety spragnione ciepłych obyczajówek – do tego stopnia, że może nawet odrobinę przełamać prezentowany świat przez wprowadzenie siebie do historii.