O spektaklu „Dotyk za dotyk. Dansing” wg koncepcji i z choreografią Katarzyny Sikory w Teatrze Współczesnym w Szczecinie pisze Natalia Karpińska. Między sentymentalną tęsknotą za przeszłością a potrzebą stworzenia (w szczecińskim Współczesnym po raz kolejny!) afirmatywnej przestrzeni niezobowiązującej, tanecznej zabawy,…
O spektaklu “Grunwald Rekonstrukcja” w reż. Eweliny Węgiel i Anny Mazurek w Teatrze Współczesnym w Szczecinie pisze Natalia Karpińska. “Grunwald Rekonstrukcja”, w reż. Eweliny Węgiel i Anny Mazurek, to próba alternatywnej interpretacji wojennej historii Europy, w duchu utopijnego pacyfizmu i…
O spektaklu “Spartakus. Miłość w czasach zarazy” wg Janusza Schwertnera w reż. Jakuba Skrzywanka w Teatrze Współczesnym w Szczecinie pisze Natalia Karpińska. “Spartakus. Miłość w czasach zarazy” w reż. Jakuba Skrzywanka ze szczecińskiego Teatru Współczesnego to nie pierwszy spektakl interwencyjny…
O spektaklu „Ojciec” Floriana Zellera w reż. Norberta Rakowskiego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie pisze Natalia Karpińska. Szczecińska realizacja “Ojca” Floriana Zellera w reż. Norberta Rakowskiego – wielokrotnie nagradzanej i docenionej przez krytykę francuskiej tragifarsy opisującej trudną relację pomiędzy córką…
O spektaklu „Godzina spokoju” Floriana Zellera w reż. Norberta Rakowskiego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie pisze Natalia Karpińska. Po wakacyjnej przerwie Teatr Współczesny w Szczecinie kolejny sezon rozpoczyna dobrze znaną widzom komedią rodzinną „Godzina spokoju” autorstwa francuskiego dramatopisarza Floriana Zellera…
Wiesław Kowalski wybiera najlepsze – jego zdaniem – spektakle 42. Warszawskich Spotkań Teatralnych. NAJLEPSZY REŻYSER: Maja Kleczewska – “Dziady” – Teatr Słowackiego w Krakowie Małgorzata Bogajewska – “Wujaszek Wania” – Teatr Ludowy w Krakowie Anna Augustynowicz – „Odlot” – Teatr…
O spektaklu „Spartakus. Miłość w czasach zarazy” w reż. Jakuba Skrzywanka w Teatrze Współczesnym w Szczecinie pisze Zofia Kowalska. Ten tekst to tylko marna próba opisu, pozbierania moich przemyśleń, uszczknięcia istoty spektaklu; to strzępki, recykling mojej zamazanej, wypaczonej przez emocje…