Recenzje

Ach, robakiem być!

O „Przemianie” na podstawie opowiadania Franza Kafki w reżyserii Michała Kmiecika we Wrocławskim Teatrze Współczesnym pisze Jarosław Klebaniuk. Sceniczna adaptacja zaproponowana przez Michała Kmiecika raczej nie stawia sobie za cel wydobycia poważnych znaczeń „Przemiany” (…) Przerysowana gra aktorów pokazywana z…

Czytaj dalej

Recenzje

Dzięki dobroci kobiet kończą się wojny

O „Kolejności fal” według dramatu Filipa Zawady w reżyserii Darii Kopiec we Wrocławskim Teatrze Współczesnym pisze Jarosław Klebaniuk. Przedstawienie broni się siłą inscenizacji. Oszczędna scenografia, która umożliwiła wyraźne rozróżnienie planów: przed i za półprzezroczystą, częściowo obrotową ścianą, dopełniana była przez…

Czytaj dalej

Recenzje

To miasto jest za małe dla naszej dwójki

O spektaklu „Dramat rodzaju męskiego” na podstawie dramatu „Stulejka” Jakuba Tabaczka w reżyserii Marcina Libera we Wrocławskim Teatrze Współczesnym pisze Jarosław Klebaniuk. Po raz pierwszy od lat wstaliśmy z Elą do braw. Poprzednio zdarzało nam się nonkonformistycznie siedzieć. Ale tym…

Czytaj dalej

Recenzje

SUBIEKTYWNY ALFABET TEATRALNY 2023 ARAMA STERNA

Z ilustracji tegorocznego Subiektywnego Alfabetu nie bez podstaw z pierwszego planu patrzy na nas maska Melpomeny i swym tragicznym, niesłychanie emocjonalnym wizerunkiem odzwierciedla nastroje, jakie panowały w polskich teatrach w roku 2023. O tym stanie świadczy choćby rozbudowana litera K…

Czytaj dalej

Recenzje

Zabawy (z) widzami

O spektaklu „Uwolnienie” Zenona Fajfera w reżyserii Kuby Kowalskiego we Wrocławskim Teatrze Współczesnym pisze Jarosław Klebaniuk. O tym, jak trudno jest stworzyć tekst, który jednocześnie mógłby stanowić komentarz do bieżącej sytuacji społeczno-politycznej i zawierać uniwersalne przesłanie, przekonaliśmy się w czasie…

Czytaj dalej

Recenzje

Wolność w późnym wieku

O spektaklu „Trąbka do słuchania” Leonory Carrington w reżyserii Weroniki Szczawińskiej we Wrocławskim Teatrze Współczesnym pisze Jarosław Klebaniuk. Młodość jest wartością w konsumpcyjnej kulturze Zachodu, starość zaś czymś, co wymaga opóźniania i maskowania. Nie znaczy to jednak, że w pozamedialnym…

Czytaj dalej

Recenzje

„Ja tylko tu śpiewam Ja tylko tu stoję…”

O spektaklach „Kobieta i życie” Maliny Prześlugi w reż. Piotra Łukaszczyka we Wrocławskim Teatrze Współczesnym (koprodukcja AST Wrocław, Instytut Grotowskiego, Strefa Kultury Wrocław, TM Capitol) i w reż. Jerzego Jana Połońskiego w Teatrze WARSawy (gościnne prezentacje w Teatrze Ateneum w…

Czytaj dalej